Zaszeleścił skargą liść: „Ja nie mogę nigdzie iść. Ja nie mogę zwiedzać kraju, Tylko wiszę tu na skraju. Ten sam widok już od rana: Łąka, trawa taka sama, Gałąź, drzewo takie cudne, Ale już są dla mnie nudne. Czasem tylko deszcz donosi, Że za lasem wioski rosi, Że za rzeczką kropi miasta, W górach wodą…
